کودکانی که پدران و مادرانشان عادت به کتابخوانی دارند و ساعاتی از
شبانهروز را با خواندن کتاب در خانه میگذرانند، این عادت را از آنها
میآموزند و نگاه و احساسی خاص به کتاب پیدا میکنند. متاسفانه امروزه
بسیاری از کودکان ما وقتشان را پای تلویزیون، فیلمها و کارتونهای خارجی
یا بازیهای رایانهای میگذرانند! چون والدین آنها نیز بیشتر اوقات را پای
تلویزیون و مجموعههای ماهوارهای سپری میکنند. استفاده بیش از اندازه
کودکان از تلویزیون و فضاهای مجازی، آنها را از کتابخوانی و گوش سپردن به
قصه، افسانه از زبان مادر و مادربزرگان بازمیدارد و آرام آرام آنها را به
کتاب بیعلاقه میکند. این در حالی است که یکی از مسائل آموزشی کودک در
ژاپن، قصهخوانی برای جمع کودکان است. معلم قصهگو برای کودکان داستانی را
نقل میکند، اما پایان آن را ناتمام میگذارد و از بچهها میخواهد که
بروند فکر کنند و در جلسه بعد بیایند و هرکدام پایان داستان را آنطور که
میخواهند تمام کنند. این معلم قصهگو کودکان را وامیدارد که فکر کنند و
آنگونه که میپسندند، داستان را در ذهنشان بنویسند و به پایان برسانند. با
این شیوه آموزشی، هم کودکان را با کتاب و فرهنگ ژاپنی آشنا میکنند و هم
میکوشند تا روحیه کنجکاوی را در کودکان بیدار کنند و توانایی ذهنیشان را
بارور و زمینه خلاقیت را در آنها تقویت کنند.